لغت نامه دهخدا ( حریمة ) حریمة. [ ح َ م َ ] ( ع مص ) بی روزی کردن. ( تاج المصادر بیهقی ). || ( اِ ) حریمة الرب ؛ آنچه منع کرد خدای از آن کسی را که خواست.
