تیز گفتار

لغت نامه دهخدا

تیزگفتار. [ گ ُ ] ( ص مرکب ) بی باک و گستاخ در سخن. دلیر و جسور در گفتن مطلبی :
بدین برز بالای این پهلوان
بدین تیزگفتار و روشن روان.فردوسی.رجوع به تیز و دیگر ترکیبهای آن شود.