تیره خوار

لغت نامه دهخدا

تیره خوار. [ رَ/ رِ خوا / خا ] ( نف مرکب ) سیاه خوار. که سیاهی خورد. ( صفت قلم ). که غذایش سیاه و تیره است :
تیره ست زهره پیش ضمیر منیر من
خوار است تیر زی قلم تیره خوار من.ناصرخسرو.رجوع به تیره و دیگر ترکیبهای آن شود.