لغت نامه دهخدا تنهاخوار. [ ت َ خوا / خا ] ( نف مرکب ) تنهاخور. کنود. ( یادداشت بخط مرحوم دهخدا ) : بداند هرکه باتدبیر باشدکه تنهاخوار، تنهامیر باشد.نظامی.
