دانشنامه اسلامی
ریشه کلمه:
قرض (۱۳ بار)
نوعی است از بریدن، قطع مکان و گذشتن از آن را قطع مکان و قرض مکان گویند (راغب). . چون آفتاب غروب میکرد از آنها به طرف شمال متمایل میشد و آنها در کهف در وسعت بودند. طبرسی فرموده: اصل آن بریدن با دندان است و وام را قرض گویند که شخص جزئی از مال خود را قطع کرده به دیگری میدهد به نیت اینکه خود مال یا بدل آن را بعداً بدهند. اقراض به معنی قرض دادن است . ماده اقراض در قرآن همه جا درباره قرض دادن به خدا آمده و همه با وصف «حَسَناً» مقید شده است انفاق در راه خدا قرض دادن به خدا خوانده شده که آن از طرف خدا برگردانده خواهد شد و اشاره به حتمی بودن مزد آن است. قید «حسن» ظاهراً مفید آن است که انفاق از مال پاک و با نیت پاک و با قصد قربت باشد و بعداً پشیمان نگردد و با منت و اذیت بعدی توأم نباشد به نظرم جمله . بیان «حَسَن» است. میشود گفت همه اعمال نیک اعم از بدنی و مالی قرض الحسن اند که آنها به خدا تحویل میشوند و خدا در مقابل پاداش خواهد داد آیه . دلیل آن است وگرنه ایتاء زکوة داخل در قرض الحسن میباشد. در قرآن مجید قرض به معنی «وام» متداول به کار نرفته بلکه همه در عمل نیک و یک جا در معنی تجاوز استعمال شده که در اول ذکر شد.
