لغت نامه دهخدا
باد سحرگاهیان کرده بود تفرقه
خرمن درّ و عقیق بر همه روی زمین.منوچهری. || فرق کردن. تشخیص دادن. متمایز کردن :
گردش چرخ بد و نیک ز هم نشناسد
آسیا تفرقه از هم نکند گندم و جو.صائب. || تقسیم کردن. بخش کردن : و سیاری بداد تمام آن مال عثمان بن عفان و حسین عمرو را که فقهای فریقین بودند تا تفرقه کردند بر ضعفا و اهل بیوتات. ( تاریخ سیستان ). و بعد از آن بر همان قاعده هرچه از خمس برسیدی تفرقه کردندی. ( مجمل التواریخ و القصص ). خزاین موروث و ذخایر مدفون بر جماعت اتباع تفرقه کرد. ( ترجمه تاریخ یمینی چ 1 تهران ص 183 ).
تا نرسد تفرقه راه پیش
تفرقه کن حاصل معلوم خویش.نظامی.و اموال را که حاصل کردندی بر این و بر آن بخش کرد و بر لشکر و خواص تفرقه کرد. ( جهانگشای جوینی ). رجوع به تفرقه و دیگر ترکیبهای آن شود.
