تدک

لغت نامه دهخدا

تدک. [ت َ دَ ] ( اِ ) مرغی که آنرا دراج گویند :
باز قهرش که بال بگشاید
خصم در پیش چون تدک آید.( لسان العجم شعوری ج 1 ورق 281 ب ).

مرغی که آنرا دراج گویند .