بیدار داشتن

لغت نامه دهخدا

بیدار داشتن. [ ت َ] ( مص مرکب ) بیدار کردن. || مانع خواب کسی شدن. وی را به حال بیداری نگاه داشتن :
صبا باز با گل چه بازار دارد
که هموارش از خواب بیدار دارد.ناصرخسرو.زیرا که تا بصبح شب دوشین
بیدار داشت باده دوشینم.ناصرخسرو.