بی گواه

لغت نامه دهخدا

بی گواه. [ گ ُ ] ( ص مرکب ، اِ مرکب ) بی دلیل. بی برهان. بدون گواه :
بدستور دانا چنین گفت شاه
که دعوی خجالت بود بی گواه.سعدی.و رجوع به گواه شود.

فرهنگ فارسی

بی دلیل . بی برهان . بدون گواه .
گزارش محتوای نامناسب
فال گیر
بیا فالت رو بگیرم!!! بزن بریم
فال عشقی فال عشقی فال ورق فال ورق فال کارت فال کارت فال ماهجونگ فال ماهجونگ