بی کفایتی

لغت نامه دهخدا

بی کفایتی. [ ک ِ ی َ ] ( حامص مرکب ) بی لیاقتی. عهده کردن امور نتوانستن.

فرهنگ فارسی

بی لیاقتی . عهده کردن امور نتوانستن
فال گیر
بیا فالت رو بگیرم!!! بزن بریم