معنی بی رونقی

بی رونقی

لغت نامه دهخدا

بیرونقی. [ رَ / رُو ن َ ] ( حامص مرکب ) حالت و کیفیت بیرونق. کسادی. تق و لقی. ناروایی. عدم رواج :
تا نور جان و ظل خدائی نهفته خاک
بیرونقی بخلق خدای اندر آمده.خاقانی.برونق توانم من این کارکرد
به بیرونقی کار ناید ز مرد.نظامی.کار چو بیرونقی از نور برد
قصه بدستوری دستور برد.نظامی.