بوی دار. ( نف مرکب ) دارنده بوی. ( آنندراج ). با بو و دارای رایحه. ( ناظم الاطباء ). دارای بو. دارای رایحه. بابوی. ( فرهنگ فارسی معین ). || ( اِ مرکب ) سگ شکاری که ببوی ، جانور را پیدا کند. ( آنندراج ). بوی پرست وسگ شکاری. ( ناظم الاطباء ). و رجوع به بوی پرست شود.
