بوستان گرد

لغت نامه دهخدا

بوستان گرد. [ گ َ ] ( نف مرکب ) گردنده در بوستان. ( آنندراج ). که تماشای باغ و بوستان کند :
ایاغی به این بوستان گرد ده
گل سرخ بستان ، می زرد ده.ملاطغرا ( از آنندراج ).