لغت نامه دهخدا
بهستان. [ ب ِ هَِ ] ( اِخ ) بغستان.بیستون. ( فرهنگ فارسی معین ). رجوع به بیستون شود.
بهستان
بهستان. [ ب ِ هَِ ] ( اِخ ) بغستان.بیستون. ( فرهنگ فارسی معین ). رجوع به بیستون شود.
فرهنگ فارسی
فرهنگ اسم ها
معنی: نیک بنیاد، نام پسر اردشیر سوم پادشاه هخامنشی، ( به، ستان ( پسوند مکان ) )، جای خوبان و نیکان، ( اَعلام ) ) ( بهستان = بیستون ) کوهی در کیلومتری شرق کرمانشاه، ) ( = بیستون ) سنگنبشته و حجاریهایی بر دیواره ی آن کوه از داریوش اول که اهمیت تاریخی ویژه ای دارد، ) ( = بیستون ) نام شهری در شهرستان هرسین در استان کرماشاه، ( به + ستان ( پسوند مکان ) )، موضعی در مازندران
دانشنامه عمومی
این روستا در دهستان بسطام قرار داشته و بر اساس سرشماری سال ۱۳۸۵ جمعیت آن ۴۹۹۹نفر ( ۵۰۰ خانوار ) بوده است.
بهستان (ماه نشان). بهستان یک روستا در ایران است که در دهستان ماه نشان واقع شده است. بهستان ۳۷۰ نفر جمعیت دارد.
