بعار

لغت نامه دهخدا

بعار. [ ب ِ ] ( ع مص ) پشکل افکندن ، مانند معباعرة. ( ناظم الاطباء ). پشکل افکندن. ( آنندراج ) ( منتهی الارب ).
بعار. [ ب ُ ] ( ع اِ ) بَرِدرخت کنار. ( ناظم الاطباء ) ( آنندراج ) ( منتهی الارب ).