بس گرفتن

لغت نامه دهخدا

بس گرفتن. [ ب َ گ ِ رِ ت َ ] ( مص مرکب ) بازماندن و بس کردن. ( آنندراج ) :
مگو کام دل خود را ز حیرت کس نمیگیرد
چه میگویی ترا دیدم زبانم بس نمیگیرد.وحید ( از آنندراج ).

فرهنگ فارسی

( مصدر ) باز ماندن بس کردن .
فال گیر
بیا فالت رو بگیرم!!! بزن بریم