لغت نامه دهخدا
بزاریدن. [ ب ِ دَ ] ( مص ) ( از: ب + زاریدن ) گریستن بآواز. زاریدن. ( از یادداشتهای دهخدا ) :
دعوت زاریست روزی پنج بار
بنده را که در نماز او بزار.مولوی.بزارید وقتی زنی پیش شوی
که دیگر مخر نان ز بقال کوی.سعدی.و رجوع به زاریدن شود.
بزاریدن
بزاریدن. [ ب ِ دَ ] ( مص ) ( از: ب + زاریدن ) گریستن بآواز. زاریدن. ( از یادداشتهای دهخدا ) :
دعوت زاریست روزی پنج بار
بنده را که در نماز او بزار.مولوی.بزارید وقتی زنی پیش شوی
که دیگر مخر نان ز بقال کوی.سعدی.و رجوع به زاریدن شود.
