لغت نامه دهخدا
برموده. [ ب َ دَ ] ( اِخ ) نام پسر ساوه شاه. ( از آنندراج ). برموزه. ورجوع به برموزه شود: چوبه تیر بر سینه شابه زد و او را بکشت و لشکر او را بغارتید و پسر این شابه برموده نام بیامد با لشکری عظیم ، بهرام او را بکشت. ( فارسنامه ابن بلخی ص 98 ).
