باطن بین

لغت نامه دهخدا

باطن بین. [ طِ ] ( نف مرکب ) مقابل ظاهربین. ( آنندراج ). مقابل قشری. آنکه بظاهر اکتفا نکند. || باریک بین. ( آنندراج ).

فرهنگ عمید

آن که به باطن کسی یا چیزی نظر کند و به ظاهر اکتفا نکند.

فرهنگ فارسی

( اسم ) آنکه درون چیزها را بیند ژرف بین .