لغت نامه دهخدا
احاز. [ ] ( اِخ )( مالک ) پسر یوثام پادشاه یازدهمین یهودا بود که در 20 سالگی و یا 25 سالگی بتخت جلوس و از سال 741 تا 725 ق. م. سلطنت کرد و در پرستش اصنام و نکوهش خدا معروف و بسیاری از نبوتهای اشعیا درباره او گفته شده.او فرزندان خود را برای بُتها از آتش گذرانید و بُتهای سُریانی را به اورشلیم داخل کرد و وضع هیکل را بر وفق وضع سریانیان تغییر داد. ( قاموس کتاب مقدس ).
