لغت نامه دهخدا
ابوزکریا. [ اَ زَ ک َ ری یا ] ( اِخ ) الأحمر. یکی از فصحای عرب است.
ابوزکریا. [ اَ زَ ک َ ری یا ] ( اِخ ) ایاس بن زید. محدث است.
ابوزکریا. [ اَ زَ ک َ ری یا ] ( اِخ ) بخاری. رجوع به ابوزکریا عبدالرحیم بن احمد... شود.
ابوزکریا. [ اَ زَ ک َ ری یا ] ( اِخ ) جنّون بن عمروبن یوحنا الصلت منجم. او راست : کتاب الاحتجاج فی صحة النجوم و الاحکام فیها. ( ابن الندیم ).
ابوزکریا. [ اَ زَ ک َ ری یا ] ( اِخ ) خطیب تبریزی. رجوع به ابوزکریا یحیی بن علی... شود.
ابوزکریا. [ اَ زَ ک َ ری یا] ( اِخ ) رازی. او راست : کتاب الشراب. ( ابن الندیم ).
ابوزکریا. [ اَ زَ ک َ ری یا ] ( اِخ ) مرّیخ بن مسروق شامی. محدث است.
ابوزکریا. [ اَ زَ ک َ ری یا ] ( اِخ ) نواوی یا نووی ( شیخ الاسلام... ). از مردم نوی قریه ای به شام.
ابوزکریا. [ اَ زَ ک َ ری یا ] ( اِخ ) نیشابوری. طبیبی حاذق و ماهر و به اجزاء علوم حکمت عالم بود. او راست : کتاب مبتغی و منتهی ، و این کتاب مشتمل برفوائد بیشمار است. ( از درةالأخبار ترجمه یتیمه ).
ابوزکریا. [ اَ زَ ک َ ری یا ] ( اِخ ) یحیی بن آدم. رجوع به یحیی... شود.
ابوزکریا. [ اَ زَ ک َ ری یا ] ( اِخ ) یحیی بن ابراهیم بن سوید النخعی. محدث است و از مسعربن کدام روایت کند.
ابوزکریا. [ اَ زَ ک َ ری یا ] ( اِخ ) یحیی بن ابی بکیر کوفی کرمانی. محدث است.
ابوزکریا. [ اَ زَ ک َ ری یا ] ( اِخ ) یحیی بن ابی الجهم السدوسی. امام مسجد عارم. محدث است.
ابوزکریا. [ اَ زَ ک َ ری یا ] ( اِخ ) یحیی بن ابی الخیربن سالم عمرانی. رجوع به یحیی بن ابی الخیر... شود.
ابوزکریا. [ اَ زَ ک َ ری یا ] ( اِخ ) یحیی بن احمدبن یحیی بن حسن بن سعید حلی ، پسر عم صاحب شرایع. او جامع ادب و فقه و کلام بود. او راست : کتاب نزهةالناظر فی الجمع بین الاشباه و النظائر. کتاب الجامع فی الشرائع. وفات وی به سال 689 هَ. ق. بود.
ابوزکریا. [ اَ زَ ک َ ری یا ] ( اِخ ) یحیی بن احمد فارابی. رجوع به یحیی... شود.
ابوزکریا. [ اَ زَ ک َ ری یا ] ( اِخ ) یحیی بن اسحاق سَیْلَحینی. محدث است.
ابوزکریا. [ اَ زَ ک َ ری یا ] ( اِخ ) یحیی بن اسماعیل خواص کوفی. محدث است و محمدبن عوف از او روایت کند.
