اراق

لغت نامه دهخدا

اراق. [ اَ ] ( اِخ ) موضعی است در قول ابن احمر:
کأن علی الجمال أوان حُفّت
هجائن من نِعاج اراق عینا.
و زیدالخیل الطائی گوید:
و لما أن بدت لصفا أراق
تجمع من طوائفهم فُلول
کانهم بِجنب الحوض اصلا
نَعام قالص عنه الظلول.( معجم البلدان ).

گزارش محتوای نامناسب