لغت نامه دهخدا
در این زمانه بتی نیست از تو نیکوتر
نه بر تو بر شمنی از رهیت مشفق تر.
و دقیقی گفته :
چگونه بلایی که پیوند تو
نجویی بدست و بجویی بتر
شبی پیش کردم چگونه شبی
همی از شب داج تاریک تر
درنگی که گفتم که پروین همی
نخواهد شد از تارکم راست تر.
و ایطاء جلی از عیوب فاحش است در شعر الاکه قصیده دراز باشد چنانکه از بیست و سی بیت که در اشعار پارسی حد قصیده است بقول بعضی درگذرد. یا قصیده را دو مطلع باشد پس شاید که یک قافیت در مطلع دوم بازگرداند و تکرار قافیه عروض را از مطالع ایطاء نشمارند. و اما ایطاء خفی آن است که بعضی از حروف در قصیده ای مکرر گرداند بر وجهی که میان هر دو فرقی توان نهاد چنانکه آب و گلاب و سازگار و کامگار و شاخسار و کوهسار و آبدار و پایدار و از آن خفی تر چنانکه رنجور و مزدور و دانا و گویا و مرزبان و پاسبان. ( از المعجم فی معاییر اشعارالعجم صص 214 - 217 ). مکرر کردن قافیه. ( غیاث اللغات ) ( آنندراج ) :
نثرش بری ز لغو و خطش از خطا و سهو
نظمش ز حشو و سهو و زایطاء و شایگان.سوزنی.بازگو از سر اگرچه قافیت ایطا شود
میر عالم زین دین زیبا ولی النعمتی.سوزنی.فکانما هذا الزمان قصیدة
اُضطُرّ قائلها الی الایطاء.ابوالعلاء معری.
ایطا. ( یونانی ، حرف ، اِ ) ایتا. نام یکی از حروف یونانی است. ( یادداشت بخط مؤلف ).
