دانشنامه اسلامی
صرط (۴۵ بار)
راه . صحاح و قاموس و اقرب آن را طریق گفته. طبرسی فرموده:راه آشکار وسیع. راغب گوید: راه راست. المیزان فرماید: صراط، سبیل، طریق قریب المعنب اند. باید دانست: آن در اکثر نزدیک به تمام آیات قرآن در معنای راه خدا یعنی آیات قرآن در معنای راه خدا یعنی دین حق و شریعت حق به کار رفته است و در بعضی از آیات میشود گفت مراد از آن راه معمولی است مثل . و مثل . و نحو صراط و با صاد و سین خواندهاند و. هر دو به یک معنی است. سرط در اصل به معنی بلعیدن است «سرطه سرطاً:ابتلعه» مجمع در علت تسمیه راه به صراط فرموده که: راه رهگذر را بلع میکند. در اقرب گوید: راه رهگذر را بلع میکند. دراقرب گوید: راه رونده در آن غایب میشود مثل لقمه در شکم. در خاتمه، قول مجمع کهآن را راه آشکار وسیع گفته به واقع نزدیکتر است از قول راغب که راه راست گفته زیرا در بیشتر آیات وصف مستقیم با صراط ذکر شده و تأسیس از تأکید بهتر است و اگر مثل صحاح و غیره مطلق مترادف میشود و اصل عدم آن است .
