لغت نامه دهخدا
گر تیغ بارد در کوی آن ماه
گردن نهادیم الحکم ﷲ.حافظ.
الحکم
گر تیغ بارد در کوی آن ماه
گردن نهادیم الحکم ﷲ.حافظ.
دانشنامه عمومی
الحکم، اولین روزنامه و تشکیلات جماعت مسلمانان احمدیه بود. این روزنامه برای اولین بار در سال ۱۸۹۷ توسط یکی از همراهان میرزا غلام احمد در قدیان منتشر شد. حضرت شیخ یعقوب علی عرفانی، یار و همراه میرزا غلام احمد که در امریتسار زندگی می کرد، همچون یک روزنامه نگار کاربلد و با تجربه به فعالیت مشغول بود.
دانشنامه اسلامی
حَکَم و حاکم در لغت به یک معنا هستند و از مادّه حُکم، به معنای داوری و قضای به عدل، مشتق شده اند.
معنای اصلی
معنای اصلی حُکم، منع است و از آن رو به کسی که در میان مردم داوری می کند حاکم می گویند که ستمگر یا طرفین دعوا را از ستم کردن منع می کند.
فرق بین حَکَم و حاکم
هر دو به معنای قاضی اند با این تفاوت که حَکَم به کسی اطلاق می شود که شایستگی داوری دارد، ولی حاکم ناظر به شخصی است که شأن او داوری است، هر چند این کار را به خطا انجام دهد. از این رو حَکَم بلیغ تر و ستایش آمیز تر از حاکم دانسته شده است.دیگر آن که حکم برای مفرد و جمع یکسان به کار می رود.
واژه حَکَم و حاکم در قرآن
...
[ویکی الکتاب] ریشه کلمه:
حکم (۲۱۰ بار)
در این که منظور از «حکم» چیست؟ سه احتمال وجود دارد: 1 ـ حکم; به معنای عقل، فهم و درک، یعنی علاوه بر این که کتاب آسمانی در اختیار آنها گذاشتیم قدرت درک و فهم آن را به آنها بخشیدیم; زیرا وجود کتاب بدون وجود درک و فهم قوی و کامل، اثری نخواهد داشت. 2 ـ مقام داوری; یعنی آنها در پرتو قوانین آسمانی که از کتاب الهی استفاده می کردند، می توانستند در میان مردم قضاوت کنند و شرائط یک قاضی و دادرس عادل، همگی در آنها به طور کامل جمع بود. 3 ـ حکومت و زمامداری; زیرا آنها علاوه بر مقام نبوت و رسالت، دارای مقام حکومت نیز بودند. شاهد بر معانی فوق علاوه بر این که معنای لغوی حکم با تمام این معانی تطبیق می کند، این است که در آیات مختلف قرآن نیز حکم در این معانی به کار رفته است. و هیچ مانعی ندارد که حکم در آیه فوق، در یک معنای جامع که همه مفاهیم سه گانه فوق را شامل شود، استعمال شده باشد; زیرا حکم در اصل ـ آن چنان که «راغب» در کتاب «مفردات» می گوید ـ به معنای منع و جلوگیری است، و از آنجا که عقل، جلو اشتباهات و خلافکاری ها را می گیرد، همچنین قضاوت صحیح، مانع از ظلم و ستم است، و حکومت عادل جلو حکومت های ناروای دیگران را می گیرد، در هر یک از این سه معنا استعمال می شود.
