اندر خوردن

لغت نامه دهخدا

اندرخوردن. [ اَ دَ خوَرْ / خُرْ دَ ] ( مص مرکب ) سزاوار گشتن. مناسب بودن. شایسته بودن. ( ازناظم الاطباء ) ( فرهنگ فارسی معین ). لایق شدن. مستحق شدن. روا بودن. پسندیده بودن. سزاوار بودن. ( از ناظم الاطباء ). لایق بودن. ( فرهنگ فارسی معین ) :
گرزم بد آهوش گفت از خرد
نباید جز آن چیز کاندرخورد.دقیقی.بجز رای و دانش چه اندرخورد
پسر را که چونان پدر پرورد.فردوسی.بدو گفت کای مهتر پرخرد
چنین گفته از تو کی اندرخورد.فردوسی.از او هرچه اندرخورد با خرد
دگر بر ره رمز و معنی برد.فردوسی.بدانگه که می چیره شد بر خرد
کجا خواب و آسایش اندرخورد.فردوسی.چنین گفت کز رای مرد خرد
ره باده ساری نه اندرخورد.اسدی.بهر خاشه ای خویشتن پرورد
بجز خاشه وی را چه اندرخورد.اسدی.تلخ با شیرین کجا اندرخورد.مولوی.

فرهنگ فارسی

( مصدر ) لایق بودن سزاوارگشتن مناسب بودن شایسته بودن .
فال گیر
بیا فالت رو بگیرم!!! بزن بریم