دانشنامه اسلامی
امر در لغت دو معنی دارد؛ یکی کار که جمع آن امور است و دیگری دستور و طلب که جمع آن اوامر است.
معنای لغوی نهی
نقیض امر، نهی به معنای زجر و منع است.
معنای لغوی معروف
معروف از ماده «عرف» به معنای شناخته شده
معنای لغوی منکر
...
[ویکی فقه] امر به معروف (قرآن). به هر کاری که عقلا یا شرعا نیکو شناخته شود،معروف می گویند و امر به معروف، فرمان دادن دیگران به کار و گفتار نیک است.
← قرار گرفتن در زمره صالحان
۱. ↑ راغب اصفهانی، حسین بن محمد، المفردات فی غریب القرآن، ج۱، ص۳۳۱.
مرکز فرهنگ و معارف قرآن، فرهنگ قرآن، ج۴، ص۳۶۶، برگرفته از مقاله «امر به معروف».
...
