امبه

لغت نامه دهخدا

امبه. [ اُ ب َ ] ( اِ ) سرپا ایستادگی قاب قمار، مقابل شاه و وزیر و دزد. ( از یادداشت مؤلف ). در تداول مردم تبریز امبا گویند.
امبه. [ اَ ب َ / ب ِ ] مزید مؤخر و مقدم امکنه مانند شلمبه و لمبه سر. ( یادداشت مؤلف ).