لغت نامه دهخدا
ازدی. [ اَ ] ( اِخ ) او راست : الدرر المکللة فی الفرق بین الحروف المشکلة فی اللغة. ( کشف الظنون ).
ازدی. [ اَ ] ( اِخ ) ابن ظافر. رجوع به ابن ظافر ازدی و معجم المطبوعات ( ابن ظافر الازدی ) شود.
ازدی. [اَ ] ( اِخ ) ابوالقاسم عبداﷲبن محمد ازدی بصری نحوی.کتاب النطق و کتاب الاختلاف از اوست. ( ابن الندیم ).
ازدی. [ اَ ] ( اِخ ) بصری. رجوع بمحمدبن عبداﷲ الازدی البصری مکنی بابی اسماعیل و رجوع بمعجم المطبوعات شود.
ازدی. [ اَ ] ( اِخ ) جمال الدین علی بن ظافر. رجوع به ابن ظافر ازدی و معجم المطبوعات ( ابن ظافر الازدی ) شود.
ازدی. [ اَ ] ( اِخ ) عبدالغنی. رجوع بعبدالغنی بن سعید و الاعلام زرکلی شود.
ازدی. [ اَ ] ( اِخ )لوطبن یحیی. رجوع بلوطبن یحیی و الاعلام زرکلی شود.
ازدی. [ اَ ] ( اِخ ) مصری. رجوع بعبدالغنی بن سعید الازدی مکنی بابی محمد و رجوع به معجم المطبوعات شود.
