ابوزیداباد
فرهنگ فارسی
دانشنامه عمومی
ابوزیدآباد ( نام محلی: بیزُوُی "Bizovoy" ) و روستاهای پیرامون آن حسین آباد شیبانی، قاسم آباد، یزدلان، کاغذی، امین آباد، محمدآباد، ریجن، علی آباد، شهریاری و فخره در ۳۰ کیلومتری جنوب شرقی کاشان، در جلگه ای هموار در شهرستان آران و بیدگل واقع شده است. بخش ابوزید آباد بین ۳۳ درجه و ۵۰ دقیقه تا ۳۳ درجه و ۵۵ دقیقه عرض شمالی و ۵۱ درجه و ۴۰ دقیقه تا ۵۱ درجه و ۵۲ دقیقه طول شرقی قرار دارد. حسین آباد شیبانی در جنوب شرقی ترین قسمت این محدوده واقع شده است. ریجن و شهریاری و فخره شمالی ترین و امین آباد غربی ترین مرز این محدوده را تشکیل داده اند. نام این منطقه در زبان محلی، بیزُوُی می باشد و مردم کاشان و آران و بیدگل و فارسی زبانان تا دلیجان آن را بوزآباد می خوانند.
مردم ابوزیدآباد با منظومهٔ روستاهای پیرامون به گویش بیذوی که یکی از گویش های زبان راژی در شاخهٔ زبان های ایران مرکزی است سخن می گویند
پناهگاه حیات وحش یخاب از زیستگاه های حفاظت شده گونه های نادر جانوری و گیاهی ایران، در گستره ابوزیدآباد قرار دارد
چاله زباله شهرستان کاشان در اراضی ابوزیدآباد، از منظر زیست محیطی، همواره جنجال برانگیز بوده است
دیرینه ترین شماری که از باشندگان ابوزیدآباد ادعا شده، 《در سال ۱۲۹۶ هجری قمری، ۸۰۶ تن مرکب از ۲۲۵ مرد، ۲۴۸ زن و ۳۳۳ کودک بوده است. 》 اگرچه پیشتر بسیاری از مردمانش در زلزله ویرانگر دوران زند ( ۲۴ آذر ۱۱۵۷ خورشیدی ) از بین رفته بوده اند.
بر پایه سرشماری عمومی نفوس و مسکن در سال ۱۳۹۵ جمعیت این شهر ۵٬۹۷۶ نفر ( ۱٬۷۸۴ خانوار ) بوده است.
مردم منطقه عمدتاً از راه کشاورزی، دامپروری و بافندگی روزگار می گذرانده اند.
اکنون ابوزیدآباد یکی از قطب های تولید پسته در سطح استان اصفهان است. همچنین کار در مراکز صنعتی و تولیدی شهرهای مجاور، بخش قابل توجهی از نیاز نیروی کار به اشتغال را مرتفع کرده است.
بارزترین میراث فرهنگی این منطقه، گویش کهن آن است.
از آثار تاریخی ابوزیدآباد و بخش کویرات می توان قلعه کرشاهی، کاروانسرای شاه عباسی، میدان تاریخی قندی، قلعهٔ گرماب، قلعه و کاروانسرای سفیدآب، مجموعهٔ ثبت شده خواجه شامل آب انبار، مسجد، گرمابه و خانقاه، خانه باغ های چهار ایوان ( چار پشکم ) و شبکهٔ آبیاری کاریزی را نام برد.
