ابجر

لغت نامه دهخدا

ابجر. [ اَ ج َ ] ( ع ص ) آویخته ناف. مرد برآمده ناف. ناف بیامده. ( دستوراللغة ). درازناف. آنکه مبتلا به بجره است. مرد برآمده ناف و کلان شکم. مؤنث : بَجْراء. ج ، بُجْر، بُجْران. || ( اِ ) رسن کشتی. || ( اِخ ) نام مردی. ، ( آب جر ) آب جر. [ ج َ ] ( اِ مرکب ) جزر. مقابل مد.

فرهنگ معین

( آب جر ) (جَ ) [ فا - ع . ] (اِمر. ) جزر.

فرهنگ فارسی

آویخته ناف
( آب جر ) ( اسم ) جزر . مقابل مد.
جزر مقابل مد