ایزد پناه

لغت نامه دهخدا

ایزدپناه. [ زَ پ َ ] ( نف مرکب ) آنکه پناه ایزدی داشته باشد از عالم گردون بارگاه یا آنکه پناهنده به ایزد، از عالم خیرخواه که خواهنده خیر است. ( آنندراج ) ( بهار عجم ) :
پناهد به ایزد به بیگاه و گاه
نیفتد ببد مرد ایزدپناه.نظامی.

فرهنگ عمید

پناهنده به ایزد، کسی که به خدا پناه ببرد، کسی که در پناه خدا باشد: پناهد به ایزد به بیگاه و گاه / نیفتد به بد مرد ایزدپناه (نظامی: ۹۳۰ ).

فرهنگ فارسی

( اسم ) آنکه بخدا پناهد کسی که در پناه ایزد باشد .

فرهنگ اسم ها

اسم: ایزد پناه (پسر) (فارسی)
معنی: آن که خداوند پناه و حامی اوست، نام یکی از سرداران هخامنشی