اژند

لغت نامه دهخدا

( آژند ) آژند. [ ژَ ] ( اِ ) گل یا شفته دیگر که میان دو خشت گسترند پیوستن بیکدیگر را. ملاط. اَژند. || گل و لای که در ته آبی نشیند. || گِلابه.
اژند. [ اَ ژَ ] ( اِ ) گلی باشد که بر روی خشت پهن کنند و خشتی دیگر بر بالای آن نهند. و گل و لای ته حوض را نیز گفته اند. ( برهان قاطع ). سنگهای خرده ای را که بجهت استحکام بین سنگ و گل گذارند. ( شعوری ). آژند. گلابه. ملاط. ( السامی فی الاسامی ). و رجوع به آژند شود.

فرهنگ معین

( آژند ) (ژَ ) ( اِ. ) ۱ - رسوب گل و لای . ۲ - ملاط .

فرهنگ عمید

( آژند ) گلی که در ساختمان روی سنگ یا آجر می کشند و بعد سنگ یا آجر دیگر را روی آن می گذارند، ملاط.

فرهنگ فارسی

( آژند ) ( اسم ) ۱ - گل یا شفت. دیگر که میان دو خشت یا دو سنگ در بنای ساختمان کشند تا آنها را بیکدیگر پیوند دهد ملاط . ۲ - گل و لای که در ته آبی نشیند . ۳ - گلابه.
ملاط گلابه
گلی که روی سنگ یا آجرکشندجهت گذاشتن سنگ یا آجردگر، اژند هم گفته شده، بعربی ملاط میگویند
گلی باشد که بر روی خشت پهن کنند

فرهنگ اسم ها

اسم: آژند (پسر) (فارسی) (تلفظ: āžand) (فارسی: آژند) (انگلیسی: azhand)
معنی: کلافه نخ، گل و لای ته حوض و جوی، ( در قدیم ) ( در ساختمان ) ملاط، پیوند دهنده، چسباننده، در اصطلاح بنایی ملاطی که بین ردیفهای آجر می گذارند

فرهنگستان زبان و ادب

آژند
{cement} [زمین شناسی] مواد کانی که در فضای میان دانه های رسوب سست ته نشین می شود و با به هم چسباندن دانه ها جسمی متراکم به وجود می آورد