اوجگاه

لغت نامه دهخدا

اوجگاه. [اَ / اُو ] ( اِ مرکب ) جای اوج و بلندی :
دوائر فتاده بر این اوجگاه
ز بیننده پنهان چو تار نگاه.ملاطغرا ( از آنندراج ).

گزارش محتوای نامناسب

فال گیر

بیا فالت رو بگیرم!!! بزن بریم

فال کارت

فال انبیا

فال حافظ