لغت نامه دهخدا امراح. [ اِ ] ( ع مص ) فیرنده و شادمان گردانیدن. گویند: امرحه الکلأ. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ). شادمانه گردانیدن. ( مصادر زوزنی ). دنیده گردانیدن. ( تاج المصادر بیهقی ) ( مصادر زوزنی ).
