امتا
دانشنامه اسلامی
ریشه کلمه:
امت (۱ بار)
«أَمْت» به معنای زمین مرتفع و تپه است.
بلندی. مکان مرتفع (اقرب الموارد) یعنی در زمین پستی و بلندی نمیبینی از قرینه اَمْت فهمیده میشود که «عِوَج» به معنی انخفاض و پستی و بلندی نمیبینی از قرینه ازمْت فهمیده میشود که «عِوَج» به معنی انخفاض و پستس و بلندی نمیبینی از قرینه اَمْت فهمیده میشود که «عِوَج» به معنی انخفاض و پستی است. در قاموس گوید: اَمْت یعنی مکان مرتفع، تپههای کوچک، پستی و بلندی، و اختلاف در شیئی. ولی مراد از آن در آیه، بلندی است، و این آیه عبارت اخری آیه ما قبل است که فرموده «فَیَذَرْهاقاعاً صَفْصَفاً» قاع به معنی گسترده و صفصف به معنی هموار است.
