الهی پناه

لغت نامه دهخدا

الهی پناه. [ اِ لا پ َ ] ( ص مرکب ) کسی که عالم علم حکمت الهی باشد، و الهی نام فنی است از سه فن حکمت یعنی طبیعی ، ریاضی و الهی. ( از غیاث اللغات ) :
ز فرزانگان الهی پناه
صد و سیزده بود با او براه.نظامی ( از آنندراج ).و رجوع به «الهی » و «الهیات » و «حکمت » شود.