افجه
فرهنگ فارسی
دانشنامه عمومی
صاحب طرائق که به سال ۱۳۱۵ قمری از آنجا دیدن کرده در باب آن چنین نوشته:
«افچه جای بسیار باصفا و خوبی است، باغات زیاد و آبشارهای بسیار دارد، در واقع پایتخت لواسان کوچک است، به قدر لزوم دکاکین هم دارد… جوراب بافی در آنجا کسب معتبری است… از جمله عمارات خوب افچه قصر رفیع و بنای منیع مرحوم میرزا آقاخان صدر اعظم نوری است اگرچه محتاج مرمت است. » محمد مهدی علی نقیان از شاعران بزرگ افجه است که دیوان شعر تو ای ممد از اوست. فاصله افجه تا شمال شرق تهران به ۳۰ کیلومتر می رسد و همین فاصله کم موجب شده است تا پاتوقی همیشگی برای تعطیلات آخر هفته شهروندان تهرانی باشد.
براساس سرشماری مرکز آمار ایران که در سال ۱۳۹۵ صورت گرفته، جمعیت آن ۱٬۲۵۷ نفر ( ۴۲۷ خانوار ) بوده است.
از شخصیت های مشهور افجه باید از سید جمال الدین افجه ای از مشروطه خواهان بنام ایران یاد کرد. همچنین دو فرزند وی سید مهدی افجه ای و سید محمد هادی افجه ای از دانشمندان زمان خویش بوده اند؛ و نیز علامه میرزا آقا افجه ای از شاگردان ملا حسینقلی همدانی از مشاهیر شخصیت های افجه است.
دشت هویج که به زبان محلی آن را گرچال یا گهچال یا گیاه چال می نامند که هر یک نسبت به وجه تسمیه تفسیری خاص خود را دارد، یکی از زیباترین جاذبه های روستای افچه است که در بالادست مرکز روستا قرار دارد. برای رسیدن به دشت هویج از تهران ۲ مسیر پیش روی قرار دارد؛ اولی یک جاده آسفالته ۵ کیلومتری است که با عبور از جاده لشگرک ما را به شهر لواسان و در نهایت افچه و دشت هویج می رساند. راه دوم نیز ۸ کیلومتر مسافت دارد و به طرف شمال شرقی می رود. به دلیل کوهستانی بودن منطقه، رسیدن به دشت هویج در تابستان حدود یک ساعت و نیم و در زمستان به بیش از ۲ ساعت زمان نیاز دارد که ممکن است در فصل سرما گردشگران را با دردسرهایی روبه رو کند. اغلب مسافرانی که به دشت هویج سفر می کنند، گشتی در مزارع و باغ های آن زده و چند ساعتی را با طبیعت بکر این منطقه سپری می کنند.
افجه (اردبیل). افچه روستایی است در شرق شهرستان گرمی در جنوب و ۵ کیلومتری مرکز بخش موران استان اردبیل کشور ایران است.
این روستای کوچک درنقطه صفر مرزی با جمهوری آذربایجان قرار دارد. از نظر پوشش گیاهی وضعیت نیمه جنگلی دارد و مکانی مناسب برای گردشگری می باشد. در قسمت شرق افجه در فضای سبز چسبیده به روستا؛ درخت کهنسال گردو به قدمت200 سال ( به گفته صاحب درخت ) خودنمایی می کند.
