اعمر

لغت نامه دهخدا

اعمر. [ اَ م ُ ] ( ع اِ ) ج ِ عَمرو، نام مرد. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ). ج ِ عَمرو که از اعلام عرب است. ( از اقرب الموارد ). عَمرون. عُمور. ( اقرب الموارد ).
اعمر. [ اَ م َ ] ( ع ن تف ) آبادان تر. ( ناظم الاطباء ). معمورتر. آبادتر. عامرتر. ( یادداشت بخط مؤلف ): کان مجلس یوحنابن ماسویه اعمر مجلس کنت اراه بمدینةالسلام لمتطبب او متکلم او متفلسف. ( عیون الانباء ج 1 ص 75 س آخر ). و بلادالهند اوسع من بلادالعین... و بلادالعین اعمر. ( اخبارالصین و الهند ص 26 س 2 ). || طویل العمرتر. دراززندگانی تر.
- امثال :
اعمر من ابن لسان الحمرة.
اعمر من ضب .
اعمر من قرار.
اعمر من معاذ.
اعمر من نسر.
اعمر من نصر.
فال گیر
بیا فالت رو بگیرم!!! بزن بریم
فال مارگاریتا فال مارگاریتا فال جذب فال جذب فال احساس فال احساس فال تک نیت فال تک نیت