اطیاب. [ اَطْ ] ( ع اِ ) ج ِ طیب. ( از منتهی الارب ) ( از ناظم الاطباء ) ( از اقرب الموارد ). رجوع به طیب شود. ج ِ طیب ، بوی خوش و حلال. ( آنندراج ). - سلالةالاطیاب ؛ سلاله و ذریه پاکان. اطیاب. [ اِطْ ] ( ع مص ) چیزی را طیب و خوش یافتن. ( از اقرب الموارد ). طیب یافتن چیزی را. ( از متن اللغة ). چیزی پاک آوردن. ( لغت خطی ). و در تعجب گویند: ما اطیبه و ما ایطبه. ( از اقرب الموارد ). و رجوع به اطابه شود.
فرهنگ فارسی
جمع طیب به معنی بوی خوش، و حلال و روا ( صفت اسم ) جمع طیب . ۱ - خوشبویان . ۲ - پاکیزگان . چیزی را طیب و خوش یافتن طیب یافتن چیزی را . چیزی پاک آوردن .
