لغت نامه دهخدا
صد بار بروزی در، پرها بشمارند
چون نیم دبیری که غلط کرده به اشمار.منوچهری.که ضرورت بود عقد این گدا
این غریب اشمار را نبود وفا.مولوی.و رجوع به غریب اشمار شود.
اشمار. [ اِ ] ( ع مص ) همه پستان ناقه را بستن. || شتابانیدن آنرا.( منتهی الارب ). شتابانیدن کسی را. ( المنجد ). || آبستن کردن فحل ، ناقه را. آبستن گردانیدن شتر،ماده شتر را. ( منتهی الارب ) . || درنوردیدن. یقال : اشمره بالسیف ؛ ادرجه. ( منتهی الارب ). اشمره بالسیف ؛ ادرجه. ( المنجد ).
