معنی اسکلپیوس

لغت نامه دهخدا

اسکلپیوس. [ اَ ک َ ل ِ ] ( اِخ ) اسقلبیوس. اسکلبیوس. اسکولاپ. در اساطیر و خرافات یونان قدیم رب النوع طب و پسر آپُلُن ( کنایه از شمس و حامی علوم و فنون ) و زن او مسماة به کورونیس است. تربیت وی بعفریتی موسوم به خیرون محول شده بود. اسکلپیوس علم طب را از وی آموخت. سپس بهمراهی آرگونتها مسافرتی به کلخید کرده در موقع مراجعت پسر مرده پهلوان مشهور تیسیوس حاکم آتن را که موسوم به هیپولیت بود، زنده کرد. در این حال رب النوع دوزخ از وی به ابوالالهه مشتری شکایت برد. از این رو وی گرفتار صاعقه خشم و غضب رب الارباب گردید ولی برای تسلیت خاطر پدر وی آپُلُن او را به آسمانها برده بستاره ای تبدیل کرده در صورت حیه جای دادند. اسکلپیوس بطور عمده در شهرهای اپیدا و ردس و آتن از بلاد یونان و بلاد استانکوی و ازمیر و برغمه مورد احترام بسیار و پرستش بوده خروس و مار برای او قربانی می بردند. نتیجه ای که از تهذیب و تدقیق این خرافات بدست می آید اینست که اسکلپیوس یکی از اطبای بسیار ماهر اعصار بسیار دور و قدیم بوده و در معالجات خود ید بیضا می کرده و امراض مهلک را شفا میبخشیده و از این رو در حق وی مبالغه و اغراق کرده بدرجه خدائی رسانیده اند و بالطبع در یونان باستان این عادت جاری بوده که اشخاص و افراد کامل را بنظر الوهیت میدیدند. در استانکوی و مواضع دیگر سلاله موسوم به اسکلبیادیس یعنی اسکلبیوسها وجود دارد که منسوبان باین نژادند و طبابت را از یکدیگر بمیراث میبرند. حتی بقراط معروف هم یکی از افراد این خانواده بود که بتدوین این فن پرداخت. و از این رو معلوم میشود که اسکلپیوس فردی از افراد بشر بوده و آن شاخ و برگها از موهومات یادگار ادوار بسیار تاریک و اعصار ظلمانی تاریخ است. حکمای بزرگ یونان هم با این گونه تأویل و تفسیر موافقت دارند و دانشمندان طراز اول از حکمای اسلام وی را مؤسس و موجد طب میدانند. ( قاموس الاعلام ترکی ). و رجوع به اسقلبیوس شود.
اسکلپیوس. [ اَ ک َ ل ِ ] ( اِخ ) یکی از حکمای مشهور قرن ششم م. است. وی در شهر قدیم تراله واقع در آیدین یعنی در سلطان حصاری تولد یافته بتطبیق و توفیق اصول فلسفه ارسطو و افلاطون بسیار کوشیده و برخی از آثار وی را شرح کرده است. ( قاموس الاعلام ترکی ).

دانشنامه آزاد فارسی

آسکلپیوس. آسْکْلِپیوس (Asclepius)
خدای طب در اساطیر یونان (در روم، آیسکولاپیوس). پسر آپولون، پدر پاناکا، و هوگی ئی یا، الهۀ تندرستی بود. نمادش کادوکئوساست، عصای بالداری که دو مار دور آن حلقه زده اند؛ موجوداتی که ظاهراً با پوست اندازی حیات دوباره می یابند. پرستش او در تسالیدر شمال یونان آغاز شد اما پرستشگاه اصلی اش در دوران باستان در اپیداروسبود. بیماران، شب را در معبد او می گذراندند، و براساس رویاهایشان تحت درمان قرار می گرفتند. این کیش از ۲۹۳پ م در روم گسترش یافت. آسکلیپوس قدرت شفابخشی خود را از آپولون به ارث برده بود و شیرون، که از قَنطورِسها (موجودات نیم انسان و نیم اسب) بود، او را طب و شکار تعلیم داد. با زنده کردن مردگان، خشم پلوتون، خدای عالم زیرین، را برانگیخت؛ زئوساو را کشت ولی سپس زندگی جاوید به او بخشید. آسکلیپِدیا، فرقه ای از کاهنان بودند که مدعیِ داشتن دانش پزشکی بودند.