اسب تاز

لغت نامه دهخدا

اسب تاز. [ اَ ] ( نف مرکب ) که اسب تازد. اسب تازنده :
پری کی بود رودساز و غزلخوان
کمندافکن و اسب تاز و کمان ور.فرخی.|| ( اِ مرکب ) نام روز هیجدهم از ماههای ملکی. ( جهانگیری ).