لغت نامه دهخدا اره و اوره. [ اَ رَ / رِ وُ رَ / رِ ] ( ق مرکب ، از اتباع ) ( در تداول عوام ) با تمام کسان خود، و گاه این جمله را بر آن مزید کنند: شنبله غوره.
