لغت نامه دهخدا اربال. [ اِ ] ( ع مص ) رویانیدن زمین گیاه «رَبل » را و بسیار شدن درخت «رَبل » در آن. ( از منتهی الارب ) ( از اقرب الموارد ). و رجوع به ربل شود.
