دانشنامه اسلامی
ادبیات اقلیمی گونه ای از ادبیات است که زائیده ی شرایط اقلیمی و جغرافیایی است.
شاخه های ادبیات اقلیمی
ادبیات اقلیمی در ایران دارای چند شاخه ی اساسی است از جمله: ادبیات اقلیمی جنوب (مکتب خوزستان)، ادبیات اقلیمی شمال ایران (مکتب گیلان)، ادبیات اقلیمی اصفهان (مکتب اصفهان) و ادبیات اقلیمی خراسان (مکتب خراسان) و ادبیات روستایی. یادآوری این نکته ضروری است که غالبا این مکتب ها در حوزه ی ادبیات داستانی معنا می یابند.
← مکتب خوزستان
رئالیسم جادویی شیوه ای در داستان نویسی است که در آن الگو های واقع گرایی با خیال و وهم و عناصر سحر آمیز درهم می آمیزند؛ در این آمیزش ترکیبی به وجود می آید که به هیچ کدام از عناصر سازنده اش شبیه نیست و خصوصیتی مستقل و جداگانه دارد و رؤیا و واقعیت چنان به هم جوش می خورند که خیالی بودن این وقایع جنبه ای واقعی پیدا می کند و خواننده آن را می پذیرد. این اصطلاح در مورد آثار «خورخه لوئیس بورخس (۱۸۹۹-۱۹۸۸) نویسنده ی آرژانتینی و «گابریل گارسیا مارکز» نویسنده ی آمریکای جنوبی به کار می رود. در ایران آثار غلامحسین ساعدی و منیرو روانی پور در قالب رئالیسم جادویی قرار می گیرد.
ادبیات اقلیمی در شعر
...
