اجاره دار

لغت نامه دهخدا

اجاره دار. [ اِ رَ / رِ ] ( نف مرکب ) مستأجر.

فرهنگ عمید

۱. موجر.
۲. مستٲجر.

فرهنگ فارسی

( اسم صفت ) ۱ - کرایه دار ملک کسی که ملکی را اجاره میکند مستائ جر متصرف و ضابط ملک . ۲ - زمین دار .