لغت نامه دهخدا
ابوسالم. [ اَ ل ِ ] ( اِخ ) ابراهیم بن قریش. یکی از امرای بنوعقیل بموصل ( از 478 تا 486 هَ. ق. ).
ابوسالم. [ اَ ل ِ ] ( اِخ ) دهثم بن قران. محدّث است و ابوبکربن عیاش از او روایت کند.
ابوسالم. [ اَ ل ِ ] ( اِخ ) سفیان بن هانی الجیشانی. محدّث است. و بعضی پدر او را وهب گفته اند.
ابوسالم. [ اَ ل ِ ] ( اِخ ) السلولی. محدث است.
ابوسالم. [ اَ ل ِ ] ( اِخ ) صالح. محدث است و عبداﷲبن وهب از او روایت کند.
ابوسالم. [ اَ ل ِ ] ( اِخ )عبدالحمیدبن سالم ، مولی عمروبن الولید. محدث است.
ابوسالم. [ اَ ل ِ ] ( اِخ ) عبدالسلام بن سلیم. محدث است و ربیعبن روح الحمصی از او روایت کند.
ابوسالم. [ اَ ل ِ ] ( اِخ ) ماهان حنفی ، و این کنیت برای ماهان بنابر یکی از دو قول است. و او را حجّاج بکشت. رجوع به ماهان... شود.
ابوسالم. [ اَ ل ِ] ( اِخ ) محمدبن طلحه عدوی. رجوع به محمد... شود.
ابوسالم. [ اَ ل ِ ] ( اِخ ) محمدبن طلحه قرشی نصیبی. رجوع به محمد... شود.
