لغت نامه دهخدا ابلج. [ اَ ل َ ] ( ع ص ) هویدا. روشن. آشکار. واضح. درخشان. || تازه رو. گشاده رو. نیکوروی. || مرد گشاده ابرو. ( تاج المصادر بیهقی ). خلاف اَقرن. مؤنث : بَلْجاء. ج ، بُلج.
