لغت نامه دهخدا نیم پری. [ پ ُ ] ( حامص مرکب ) نیم پر بودن. در ظرفی تانیمه چیزی بودن. || ( اصطلاح نجوم ) نصف الامتلاء. وقتی که ماه در تربیع باشد و آن در شب هفتم و بیست ویکم است. ( یادداشت مؤلف ) ( از مقدمه التفهیم ).
